YENİ YIL, YENİ ŞEHİR;

ACABÂ NEDİR, NEDİR?

Önceki gün Muharremin 1’iydi. Yâni, hicrî yılbaşı. Hayırlı, mübârek olsun.

1430. hicrî yıla girdiğimiz günler İslâm Dünyâsı için hep olagelen kan deryâsının okyanuslaştığı günler oldu. Gazze’de 500’e yakın şehit var. Kâfirler saldırı için hep Müslümanların özel günlerini seçiyorlar. Ya Ramazan, ya Bayram, ya Muharrem. İsrail, kardeşlerimizi Amerikan bombalarıyla vuruyor. Dökülen kanları, kanı çok seven ve özellikle Müslümanların kanından beslenen vampirlerine özel günlerinde altın kadehlerde ikram ediyorlar. Neş’elerine neş’e katıyorlar. Yeni yıllarına ağız tadlarıyla(!) giriyorlar. Evlâtlarına ve yandaşlarına yeni yıl hediyesi olarak takdim ediyorlar.

Kan Kudüste akıyor ama, tüm İslâm Âleminin yüreğini yakıyor.

Fıtratını yitirmemiş beşeriyet de feryat ediyor. Her yerde protestolar var. Başta Müslümanlar olmak üzere insanlık âlemi isyânlarda. İsrâil, kendi sonunu hazırlamak için elinden geleni yapıyor. Dünyâda şu an îtibârıyle var gibi gözüken genel sükûnet havasını, hicrî ve mîlâdî yıl başlangıç günlerinin hatırını gözetmeden, insanlara ölüm kusan namlularla sürpriz yapan Amerika ve İsrâil, acımasız bombalarıyla, mermilerini değil kendi papuçlarını dama attıklarını göreceklerdir. İnsanlığın, zulmün böylesine artık tahammülleri kalmadığını bilecekleri günler yakındır. Rabbim inşâllâh o günleri bizlere yakın zamanda gösterecektir.

Derken, yarın mîlâdî yıl başlıyor. İnsanlar, bir yaş daha büyüdüklerini hiç akıl etmeden çocuklaşıyorlar. Hattâ bebeleşiyorlar. Yâni, akıldan uzaklaşıyorlar. İçki eksenli eğlence ve âlemleriyle sarhoş olarak aklı tâtile çıkarıp çılgınlık lâbirentlerine doğru kayıp gidiyorlar. Nereye? Hiç önemli değil! Yeter ki bildiklerinden, bulundukları yerlerden, kısaca kendilerinden uzaklaşsınlar da ne olursa olsun! Gazze’ymiş, Filistinmiş, krizmiş, ölümmüş, toprakmış, hesapmış, kitapmış, mîzanmış; hepsi de hak getire! Bakalım, yaptıkları zulümlerle zevkten dört köşe neşelenenlerle birlikte bizler de, kardeşlerimizin feryatlarının arşı titrettiği şu günlerde onların kanı üzerinde tepinecek miyiz? Yoksa, kardeşlerimizin zulümden, işkenceden, insanlığın da bedbahtlıktan kurtulması için duâ mı edeceğiz? Aklımızı başımıza alıp, geçmiş yılların muhâsebesini mi yapacağız, yoksa bizi insan yapan aklı devre dışı bırakarak pespâyeleşecek miyiz? Tercih sizin ve de bizim dostlar! Benim tavsiyem; aklımızı başımıza almamız. Çünkü zaman hızla geçiyor. Zîra, işte bir yıl daha göz açıp kapayıncaya kadar geçti!

Hep diyoruz ya, gündemden kopamıyoruz diye; dünyâda neler olursa olsun, zaman nereye dönerse dönsün, yakın çevrede her nereye varsak soru hemen şu:

-         Adayımız kim olacak?

Doğrusu, bizim yerel bazdaki en önemli gündemimiz bu. Ama, biz nereden bilelim. Basın da olsak kapalı kapılar ardı uzak bize. Bu işi millete âit olarak düşünen yok ki! Öyle olsa millete sorulur. Ne yapılıyor, kime danışılıyor, nasıl karar veriliyor; bilen var mı? Biz nerden bilelim? Bizim yazdıklarımız temennîlerden ibâret. Birikim, gözlem, düşünce, özlem ve hayâllerimizin mahsûlü. Şehrimizde yeni, daha arı-duru, daha bizden, daha fıtrata ve irfanımıza uygun bir hava solumak, çocuklarımız ve geleceğimiz için farklı bir atmosfer ortaya koymak adına. Yukarda sözünü ettiğimiz gerçekleri hissetmek bile bir çevre meselesi. Çevremizde nasıl şeyler olmasını istiyorsak ona göre seçim yapmalıyız. Ama, gelin de yapın bakalım! Birileri yapıyor yapacağını, siz de çâresiz onaylamak durumunda kalıyorsunuz. Al sana demokrasi. Ama, nasıl demokrasi; halklı mı halksız mı, haklı mı, haksız mı? Kararı siz verin!

Sizce kim olacak, nasıl cevap vermeliyiz bu soruya? Kesin bilgisi olan, ya da tahmin edebilen varsa söylesin. Her şeyden önce,

“Tamam, ne güzel. Nasıl da bulmuşlar. İşte aday gibi aday! Tam isâbet!”

denilebilecek bir aday yok ortada. Hangisini öne çıkarsanız, ötekilerin de artılarıyla, eksileriyle ona yakın olduğunu görüyorsunuz. Biri bir yönüyle öne çıkarken, diğeri bir başka yönüyle fark atıyor. Tam olarak birinde karar kılamıyorsunuz. Kimi resmen çıkmış ortaya. Kimi, işâret alamayınca çıkmamış. Halk sizi istese bile işâret almadan olmuyor. Bu şartlar altında yapılabilecek olan ne?

            Bence, tam bir sorumluluk bilinciyle ve samîmî hareket edilsin yeter. Bu konuda karar merciinde olanlar, görüş belirtenler, temâyül gösterenler, herkes; cüzdanlarına bakarak değil, vicdanlarına danışarak tavır sergilesin yeterli. Gayrısı ateştir, zulümdür, felâkettir. Hiç kimsenin, şehrimizin ve neslimizin geleceğini belirleyecek adımları atarken zerre yanlış yapma lüksü yoktur.

            Sizce bir şehre bombalar yağdırarak genç-ihtiyâr, çelik-çocuk, kadın-erkek demeden tenleri öldürmek vahşettir de, yüreklere güle-oynaya günâh ekerek rûhları sapıklığa sürüklemek, dolayısıyla insanların ebedî azâb çukurlarına doğru yönelmelerine zemîn hazırlamak nedir? Teni ölenler rûhen sonsuz mutluluğa erebilirler, ya rûhen ölenlerin böyle bir şansı ne kadardır?

BEDÎUZ’ZAMÂN Hazretleri,

“Menfaat üzerine dönen siyâset, canavardır!”

sözünü boşuna söylemiş değildir. Çünkü, böyle bir siyâsette haksızlık olur, adâletsizlik olur, tatsızlık ve mutsuzluk olur. Hem zâhirî, hem de bâtinî anarşi olur, kavga olur, kan olur. Herkes bu anlamda gözünü açmalı, ne yaptığını, attığı adımın toplumu ve kendisini nereye götüreceğini iyi hesaplamalı. Tabiî bu sözümüz yalnızca hesabını-kitâbını bilmek isteyenler, mîzan duyarlılığı taşıyanlar için bir hatırlatma olabilir. Böyle bir derdi olmayanlara ne dense fayda vermez.

            Benim hem hicrî, hem de mîlâdî eksende yeni yıl beklentim şu:

İnşâllâh, yeni yıllarımız Ordumuza ve yurdumuza yepyeni bir rûh getirir.

Çünkü yereller güzelleşmeden geneller de güzelleşmez. 

Biz kendimizi yenileyemiyorsak,

çevremize yepyeni ve daha güzel bir hava kazandıramıyorsak,

böyle bir çaba ve sancı peşinde değilsek,

adımlarımızı ve seçimlerimizi buna göre yapmıyorsak,

yılların adını yeni koymak hiçbir anlam ifâde etmez ves’selâm…

ORDU HAYAT GAZETESİ

           30.12.2008