HAYRA ALÂMET

Dün gazetemizde haber olarak da yer aldığı gibi, geçen gün, şirket bünyesinde bulunan ve kuruluşumuzdan bu yana gazetemizin ilgi hâlesinde yer alan bir grup arkadaşla bir araya geldik. Gazetemizin her anlamda, dünü, bugünü ve yarınına dâir fikir teatisinde bulunduk. Dışta nasıl algılandığımıza dâir görüşler aldık. Yayın politikası ve imajını masaya yatırdık. Neler yapılabiliri tartıştık. Çok güzel düşünceler ve tespitler çıktı ortaya. Kısaca, artılar, eksiler konuşuldu. Gelecekle ilgili fikir jimnastiği yapıldı…

Son iki aydır, yönetim olarak, haftalık bir araya gelmenin ardından aylık yapılması düşünülen bu geniş perspektifli toplantı hayra alâmet. Bir kımıldama ifâdesi en azından. Düşünüyorum da, çıkışımızdaki ilk günler hâriç, tanıtımdan öte, bu anlamda pek bir yazı da yer almış değil bu köşede. Demek ki, başta ulusal gazete ve yayınların her zaman yaptığı gibi, bizim için de artık bir yenilenme zamânı gelmiş. Hem görsel anlamda, hem de içerik olarak.

Sevgili okurlar; gazeteniz ‘her gün bir adım daha öne’leri,  ikişer adıma çıkarma gayretinde. Misyonunu temsil ve ifâdede, sizlere daha iyi ve güzel hizmetler sunma husûsunda daha talepkâr bir trendi yakalamanın peşinde yâni.

GAZETE ve ŞEHİR

Bu performansa gazetemiz olduğu kadar, şehrimiz de muhtaç. Çünkü, kim ne derse desin Ordumuz kültüre, irfana, âidiyet kodlarının harekete geçmesine, aklı başında sosyâl faaliyetlere aç bir vilâyet. Hizmete susamış. Güvendiği tüm kapılar yüzüne kapanmış. Sonuçta hep, kapanın elinde kalmış. Her gelenin bir tarafa çektiği, gözü doymazların ensesine çöktüğü bir il.

Kendisi için hayırlı gayretler peşinde olanların nefesleri hedefe varmaya yetmemiş. İç bölgelerdeki bir takım derelerin, hattâ ırmakların denize ulaşamadan kurak toprağa kaynayıp gittiği gibi, bir yerlerde tükenmiş. Ümit bağladıkları siyâsîler de Ankara’ya varınca tamâmen siyâsî(!) olup çıkmışlar! Kültürmüş, irfanmış, hizmetmiş, târihmiş, coğrafyaymış; onları artık hiç ilgilendirmez olmuş!

Bugün de durum farklı değil maalesef! Millî kültür ve irfanımız adına neler yapılıyor, söyleyebilir misiniz? Kusura bakmayın, son 5-10 yıldır sivil toplum kuruluşlarında da bir uyuşukluk var. Onlar da hep, ekonomi peşindeler gibi. Toplumda ahlâksızlık, edepsizlik, soysuzluk aldı başını gidiyor. Sessiz ve derinden bir çözülüş var.

            Kentte icrâ edilen sosyal, kültürel faaliyetlere bakınız. Ümîdimiz gençlerimize ve göz nurlarımız çocuklarımıza yönelik etkinliklere bakınız. Belediye olsun, Üniversite olsun, ya da diğerleri. İçerik ve mesaj olarak, Millî kültür kodlarımızla paralellik arz eden örnekler var mı?

ŞEHİR ve ÇOCUKLAR

Genç nesiller, çocuklar adına hiçbir gayret yok. Herkes paranın büyüsüne kapılmış. Falan arkadaşı arıyorsun, neredesin, görünmüyorsun? diye soruyorsun. Kimi “barajdayım” diyor, kimi “köprü yapıyoruz, falan köyde” diyor. Kimi kayaları yarıp yol açarak doğuyla batıyı, güneyle kuzeyi birbirine kavuşturma sevdasında. Kimisi buralarda ilçe çapında koca koca siteler kurmakla meşgûl. Boş duran yok mâşâllâh. Îmar, iskân, mekân çalışmaları son sürat gidiyor.

Aman kimse işsiz-aşsız olmasın. Ama kültür köprüleri n’olacak? Îman, İslâm, irfan çalışmalarından ne haber? Sen oralarda buralarda bir şeyler yaptığını sanıyor ve güzel hayâller kuruyorken, çocukların hangi filimlere, kafelere, binbir çeşit belirsizliklerle dolu loş salonlu yerlere kimlerle gidip neler yapıyor? Neyleyip n’işlediğinin kaygısında mısın? Onlar için bir mâkul ve de mazbut zemin hazırladın mı? Katılabileceği nâmuslu programlar ve imkânlar araştırdın mı? Yoksa, umurunda değil mi? Onlar sonraki iş mi? Peki, ya o zaman iş işten geçmiş olamaz mı?Demek istediğimiz, çocuklarımızın yarını adına bir şeyler yapma sancımız yok. Onları suyun akışına bırakıyoruz. Hakkın nakışı umurumuzda değil gibi!

 Herkes tepeye bakıyor. Yukarılardaki fırtınalara kapılıp kendimizi kaptırmışken, beri yanda, aşağılarda bir yerlerde ateşin bacayı sardığını göremiyoruz.

…VE SİZ!

Bu anlamda, gazetemiz başta olmak üzere, atılacak her müspet adım, vicdan sâhibi herkesi heyecanlandırmalı. Her zaman destek ve anlayış gördüğümüz siz okurlarımıza da işler düşüyor. Size bir telefon kadar yakınız. İyi niyetle, az ya da çok, ne yaparsak kâr. Netîcede herkes yapabileceği kadarından sorumlu.

En büyük katkınız tenkit ve teklifleriniz olacaktır. İlginizi sıcak tutunuz. Olumlu ya da olumsuz tepki veriniz. Böylelikle bizleri de heyecanlandırarak canlandırıp hareketlendiriniz. Yönlendiriniz, îkaz ediniz. Gazete hepimizin. Bu şehir, bu nesil, bu gelecek hepimizin. Sorumluluk adına ne yapabilirsek vebâlimiz o kadar azalacak demektir.

Öyleyse, hep birlikte el ele, ümit dolu bir geleceğe ve sonsuza, başarı ve mutluluk dilekleriyle koşalım. Yüce Allâh (C.C.) her hususta olduğu gibi, kendimiz, neslimiz ve şehrimiz konusunda yardımcımız olsun ves’selâm..

ORDU HAYAT GAZETESİ

04.01.2010