“KIŞ MEVSİMİ, MÜ’MİNİN İLKBAHARIDIR.”

Bu söz Hadîs-i Şerif; Meşhûr sahâbi Ebû Saîd el-Hudrî (r.a.) rivâyeti.

(Ahmed:el-Müsned,3/75, Beyhakî; Mecmeu’z-Zevâid, el-Heysemî)

Kış mevsimi nasıl ilk bahar olabilir? Elbetteki bir sebebi var. Nitekim;

Aynı Hadîs-i Şerîf’’in Ebû Ya’lâ rivâyeti daha açıklayıcı nitelikte:

“Kış ayınının gecesi uzundur, onu ibâdetle ihyâ eder;

gündüzü kısadır onu da oruçlu geçirirsin.”

Yâni, geceleri ibâdetle, güzel sohbetlerle veyâ ilimle değerlendirirsin;

erken yatar, rahatlıkla teheccüde kalkar, geceni dolu dolu geçirirsin.

Aynı şekilde, oruç tutmayı düşünüyorsan sahurda zorluk çekmezsin.

Yine Deylemî’nin İbn-i Mes’ûd (r.a.)’dan merfû’ olarak naklettiği

hadiste de şöyle buyurulmaktadır: (Aclûnî, 2/5)
“Kış mevsimine merhabâ! Onda rahmet vardır.

İbâdet eden için gecesi uzun; oruç tutan için de gündüzü kısadır.”
Ve yine Enes b. Mâlik (r.a.)’den bir rivâyete göre de:
“Kış orucu, soğuk ganimet (veya âbidler ganimeti)dir.” buyrulmaktadır.
Sizin anlayacağınız, kış mevsimi fırsatlar mevsimidir.

Kış işte deyip, yatılıp-yuvarlanmakla kalınacak günler değildir.

Elbetteki güzelliklerinden istifâde edilecek, imkânlar değerlendirilecek;

lâkin, sâdece oyun ve eğlence olarak algılanmayacak.

Zîrâ, kış uykusuna yatılacak mevsim değildir o. Aklı olan onu,

uykuyla değil, uyanıklıkla geçirir. Çünkü en müsâit zamandır.

Hem daha kolaydır, hem de her bakımdan daha elverişlidir.

Diğer mevsimler insanı alır götürür, oraya buraya savurur.

Kış, hareket kâbiliyetini azaltarak insanın döngüsünü kendine çevirir.

Dolayısıyla insan kendine ve nefsine hâkimiyette daha avantajlıdır.

İlk bahar deyince akla bağ gelir, bahçe gelir, çiçek gelir.

Eğer bu anlamda kışı fırsat bilip değerlendirirse insanoğlu

sonsuz baharlara erer, cennet bahçelerinde dolaşır.

Aksi takdirde, kışın uyuyanların sonu en azından, ârafta kalmaktır.

Aklı olanın uyuması ise hiç hayra alâmet sayılamaz.

                                   ***

Söz sırası, Mustafa İSLÂMOĞLU’nun TAVSİYELER kitabında.

Yukarda söylenmek istenenlerle bağ kurabilirsek ne mutlu:

“Câmili olunuz. Câmisiz hareket olamayacağını artık öğreniniz.

Eğer câmileriniz yoksa câmilerinize kavuşunuz.

Eğer cemaatiniz yoksa cemaatinizi bulunuz.

Randevularınızı câmilere, namaz vakitlerinde veriniz.

Bunu yapamıyorsanız bâri evinizi mescid hâline getiriniz.

Unutmayınız ki, terbiye bir bütündür. Böylece namaz, hem evin

küçük çocukları üzerinde terbiye edici bir etki gösterecek,

hem de mânevî huzûru celbedici bir katkısı olacaktır…”

                                   ***

Cumânız mübârek olsun. Hangi mevsimde olursanız olun,

içiniz bahar, dışınız bahar;  gülüşünüz bahar, düşünüz bahar olsun.

Yüce Mevlâ cümlemizi bu şuurla yaşayanlardan ve sonsuz bahâra erip

Cennet bahçelerinde dolaşanlardan eylesin ves’selâm…

ORDU HAYAT GAZETESİ

04.02.2010