OCAK SÜRPRİZİ; “İŞTE BU!”

Ocak ayı Ordu’da iyi başladı; iyi bitti elhamdülillâh! Son günde, kar da gösterdi kendini Boztepe’nin neredeyse eteklerine kadar. Bizim Yûsuf’un BEKLENEN KIŞ GÜNÜ kapıda. Bir de tabana indimi, oturur da, bir daha ne zaman kalkar; Allâh bilir. Mevlâ, neylerse güzel eyler. Her emrine şükürler olsun! Kış kışlığını bir şekilde yapacaktır elbet. Bizim sürpriz dediğimiz daha farklı bir şey.

            Mâlum, özellikle son haftalar dolu dolu geçti Ordu’da. Dil ve Edebiyat Derneği Ordu Şûbemizin programının ardından, Ordu Sivil Düşünce Plâtformu’nun Mustafa ÇALIK konferansı, son hafta ise Vehbi VAKKASOĞLU, Hâlit ERTUĞRUL gibi eğitimci-yazarların konuşmaları, Prof. Dr. Numan KURTULMUŞ ve Kemal KILIÇDAROĞLU gibi parti başkanlarının ziyâretleri ilk aklımıza gelenler. Ordu, tüm bu misâfirlerini ilgiyle ağırladı.

            Zamanlama îtibârıyle çakışmalar olsa da, tüm bunların hepsini tâkip etmeye çalıştık. Ocak ayı ve belki de bu yılın olayı diyebileceğimiz oranda bizi mutlu eden şey ise, bir akşam önce bir başka program dolayısıyla bulunduğumuz TESK OTEL’de, Ordu İmam-Hatip Lisesi’nin düzenleyip, Hâlit ERTUĞRUL’un sunduğu Âile ve Gençlik Eğitimi konulu konferansa gittiğimizde, dâvetlilere dağıtılan ORDU ANADOLU İMAM HATİP LİSESİ  adlı bülten oldu.

            Hattâ, bülteni görür-görmez alıp bir köşede okumayı tercih ettim. Bir yandan konuşmalara kulak kabartırken, diğer yandan Ordu ME Müdürü Yılmaz UZUN Bey’le yapılan röportajı, Gazel Hayallerinin Peşinde adlı hikâyeyi ve Kültür-Sanat-Eğlence sayfalarını ilgiyle okudum. Târihçeyi, okul içi ve dışı, fakat okulla ilgili olan haberleri inceledim. Hepsi de şirin ve güzeldi.

                                 TERCİH ÖNCELİĞİ GÜZEL!

            2009-2010 Öğretim yılı sonunda Üniversite kazanan öğrencilerin fotoğrafları ve kazandıkları fakültelerin adlarının yazdığı GURUR TABLOMUZ sayfasını gurur ve heyecanla temâşâ ettim. Okulumuz, yavrularımız, Ordumuz ve yurdumuz adına sevindim.

            Orada ayrıca, öğrencilerimizin ağırlıklı olarak İlâhiyât Fakültelerine gittiklerini gördüm. O da sevindirici. Çünkü, bu saha, kim ne derse desin her anlamda ayrıcalıklı bir saha. İnsan olarak kendimizin, âilemizin, sevdiklerimizin, toplumumuzun ve de tüm beşeriyetin muhtaç olduğu öncelikli saha.

            Şunu söyleyebilirim ki, bizim gibi böyle güzel güzel konuşanlar, ahkâm kesenler dâhil, çoğunluk, bulundukları nîmetin ve taşıdıkları sorumlulukların farkında değiller. Bu yavrularımıza gelince, inşâllâh onların, bunun şuurunda olarak hem kendileri, hem de ülkeleri ve insanlık için güzel yetişip, güzel hizmetler vermelerini, sorumluluğunu yerine getirmiş insanlar olarak Mevlâ’nın huzûruna çıkabilme husûsunda başarılı olmalarını dilerim. Yüce Allâh, cümlesinin yol ve bahtlarını açık etsin! Âmin.

                                    SANKİ, BİR BİZDE YOK!

            Asıl dikkâtimi çeken ve sizlerle paylaşmak istediğim bir husus daha var ki, o da şu: O tabloda, Ankara, İstanbul, Samsun, Sivas gibi büyük yerler yanında Bayburt, Rize, Iğdır ve Ağrı gibi nispeten küçük yerleşim birimlerinde de İlâhiyât olduğunu gördük. “Neden Ordu’da da bir ilâhiyâtımız yok?” diye sormaktan kendimizi alamadık!

            Öyle ya, burada Üniversite yok mu? Bu konuda karar mercii kim? ODÜ rektörlüğü mü? YÖK mü, Hükûmet mi? YÖK se, oraya anlatmaya, hükûmetse kabineye dinletmeye adam yok mu? Ordu’da, halkın arasında göremediğimiz vekiller Ankara’da da mı görünmez oluyorlar? Ne işle meşgûller?

            “Şu köprü, şu baraj, şu tünel, şu köy, şu kasaba!” demeyin lütfen. Onlar zâten yapılıyor. Siz olmasanız da yapılır onlar. Siz asıl, özel gayretinizle, Ordu’nun ekmek-su kadar ihtiyacı bulunan hangi işi dert edinip, baş koyup ta başardınız? Onu söyleyin! İşte İlâhiyât konusu. Ordu’nun bana göre en âcil ihtiyâcı. O olmadıkça, kimse bana hizmetten söz etmesin. Her şeyi biz yapıyoruz havasında olanlar, hadi ispat edin!

                                                       “İŞTE BU!”

            Her neyse; biz bültene dönelim. Maalesef ayrıntılara değinemiyeceğiz. Sâdece, yazıları, haberleri, fıkraları, şiirleri ve verdiği bilgilerle tam bir âile gazetesi olmuş, onu söyleyebileceğiz. Bunlar sır olmayan, tüm toplumla paylaşılmasında fayda olan şeyler. Zâten, İmam-Hatip toplumun tâ kendisi değil mi? Diğerlerinde olduğu gibi burada da halkın çocukları okumuyor mu?

            Öğretmen, öğrenci, yönetici; emek veren herkesi tebrik ediyoruz. Başta da Müdür Mustafa AKKOZ Bey’i. Belki konjoktür  denecek ama, öyle olmadığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Çünkü, tecrübeyle sâbit. Yıllarca bu okulda görev yaptık.

Ve çünkü, her şeyden önce bu bir gönül, dert ve kâbiliyet meselesi. Bu da ancak, artıları artı olarak görerek bir araya getirme niyet ve becerisiyle başarılabilir. Nitekim, en olmaz denilen zamanlarda bile bu okullarda neler neler yapılmıştır. Kütüphâneler, o dönemlerin okul dergi, gazete ve bültenleriyle dolu.

            Her neyse, bu hareketin diğer okullarımıza da örnek olmasını, toplumun aynası, yavrularımızın 2. bir mektebi hüviyetindeki bu çabaların artmasını diliyoruz. Yarın bir şeyler yazacaklara, araştırma yapacaklara materyâl olabilecek bu yayınların kıymeti, zamanla daha iyi anlaşılacaktır.

            Son olarak, “İŞTE BU!” diyor, diğer sayıları ve benzer faaliyetleri heyecanla beklediğimizi belirtiyor, bir hasretimize cevap vererek bizi heyecanlandıran bu yayında emeği geçenleri tek tek ve tekrar tekrar tebrikle berâber, hayırlı gayret ve çalışmalarının artarak devâmı dileğiyle selâm, sevgi ve saygılar sunuyoruz ves’selâm…