DEYİŞ-NÂME
Kırma hiç kimsenin kâlbini kardeş
Bir kiprit bir orman yakar demişler
Her neyimiz varsa emânet bize
Hesabı önüne çıkar demişler
Anneye-babaya, büyüğe saygı
Yaşama başıboş taşı hep kaygı
Hasetlik, fesatlık yakışmaz duygu
Her su yatağına akar demişler
Hayâdan, edepten olsun nasîbin
“İnsanlık” bekliyor senden Sâhibin
Yolundan gitmeyen nurlu Habîbin
Kendi cezâsını çeker demişler!...
Kahramanlık sanma zulmü, zulmeti
İllâllâh ettirme halkı, milleti
İyi kullar için Rabbin cenneti
Zâlimleri sıratta döker demişler
Allah ne verdiyse Hak yolda kullan
Kes gayrı ilgiyi kurtlan, çakallan!
Pişman ol, tevbe et; artık akıllan
Toz-duman nefesi tıkar demişler!
Allâh ne verdiyse kıymetini bil
İsyânlar, inkârlar insânî değil
Her nere gitsen, etsen de meyil
Yol en son Allâh’a çıkar demişler!
Var mı hazırlığın hesap vermeye?
Yüzün var mı defterini görmeye?
Niyet yok mu iyilikler dermeye?
Kötüler kendini yakar demişler!
Şâir bey, dikkât et sen de her şeye
Ne bu şehre sığarsın, ne Eymür köye
Sen de sıkışırsın bir gün köşeye
Üzerine kasvet çöker demişler…
Nûrânî’yim dostlar derim ki size
Aslında gerek yok çok uzun söze
Anladım, öğrendim ben geze geze
Her canı, toprağı çeker demişler…
ORDU HAYAT GAZETESİ
22.02.2009
