SIRAT-NÂME

Özgürlük ufukları açtı da açtı

Fikirler okunmaz, renkler seçilmez

Doğruluk dürüstlük kalktı aradan

Sokaklar çıkmazdır, çarşı geçilmez…

Çarşamba pazarı, çeşit pazarı

Ürünleri boldur, alır nazarı

Kahvehâne değil, vakit mezarı

Oraya kapanan, kolay açılmaz…

Biralar, içkiler, diskolar, barlar

Her ne kötülükse hepsi de varlar

Edep yok, hayâ yok; çatlamış arlar

Ayran köylü kalır; sular içilmez!..

Çocukların ağzı; küfür kıyâmet

Anneler babalar, hepten felâket

Gün geçtikçe çoğalıyor alâmet

Şeytanın şerrinden artık kaçılmaz

Filimler, diziler sihirle büyü

Ecinniler tuttu şehirle köyü

Yetimin yoksulun bitmiş mi tüyü?

Ekran kapatılıp, konu açılmaz…

El rahat, âlemin keyfi yerinde

Dünyâlar dönüyor zevk üzerinde

İyilikler gitmiş, kalmış derinde

Bu gidişle uzaklığı ölçülmez!..

Artıyor sırtlarda gün geçtikçe yük

Günahlar dağ gibi, sevaplar küçük

Nefsin şişirdiği balonlar büyük

Havalar bitse de, hevâ küçülmez…

Ne anne-babadır, ne sevgi-saygı

Yarınlar belirsiz, gelecek kaygı

Ne şuur, ne şiar, ne selim duygu

Taşlaşmış kâlplerle yâre göçülmez!..

Aşk dersin, yâr dersin; hepsi kuru lâf

Hep sürçilisansın; hep hatâ, hep gâf

Ne tevbe edersin, ne dilersin af

Destur gelmeyince kapı açılmaz!..

Ticâret, siyâset; düşmüşsün yola

Az-biraz soluklan; ver biraz mola

Selâmsız-sabahsız; nere, hayrola?!

Halkla olamadan Hakk’a uçulmaz…

Sev insanları, hem tüm mahlûkâtı

Sevsin seni yerler, göklerin katı

Her sâniye imkân; sevap fırsatı

Hayat birdir, iki defâ ölçülmez…

Ömür öz sermâyen, harcama boşa

Mübârek tenler hep gelecek taşa

Ne gerek kavgaya, ne bu kargaşa?

Sevgi tarlasına nefret saçılmaz…

Bağını sormadan yeme üzümü

Her müşkülün bil ki sende çözümü

Gönülden gelmekte, dinle sözümü

Her sunulan kabın suyu içilmez…

Nûrâni, söylenen kalmasın lâfta

Yer almak gerekir beş vakit safta

Kitaplar-defterler durmasın rafta

Yoksa, sırat denen köprü geçilmez…

3.12.08

FOTOĞRAF-NÂME

İnsan gibi bir insan olamamışsan

Artistik fotoğraflar işe yaramaz

Hatır-gönül, hak-hukuk tanımamışsan

Ciltler dolusu harfler işe yaramaz!...

Ticâretle siyâset, para-pul, şöhret

Filimler evir-çevir; ekranda seyret

Tüm dünyâ şaşıp kalsa, etseler hayret

Ne alkış, ne cafcaflar işe yaramaz!..

Ne olur, tüm duvarlar, resminle dolsa

Her ansiklopedi açan, ismini bulsa

Kul eğer, kulluğunu bilmeyen kulsa

Musallâda çok saflar işe yaramaz!...

Okumuş-yazmış; âmir-memur olmuşsun

Köyüne-koyağına gurur olmuşsun

Her dediğin yapılır olur olmuşsun

Hakîkâtsiz taraflar işe yaramaz!...

Yazar, şâir-şuarâ; edîp-üdebâ

İmam, müezzin, müftü; âlim-ulemâ

Edepsiz edebiyât; ilim bir hava

Uygulanmayan lâflar işe yaramaz!..

Geçer böyle ömürler hevâ peşinde

Ayaklar yere ermez, her ne yaşında

Ölümüne bir inat “ben” savaşında

“Yeter gayrı, insaf”lar işe yaramaz!..

Ne boyu, ne bosundan utanmaz kimse

Ne eşi, ne dostundan utanmaz kimse

Kisvesinden, postundan utanmaz kimse

Ne takke, ne çarşaflar işe yaramaz!...

Sen ağlarken, sûretin gülse ne olur

Kabrin başı dostlarla dolsa ne olur

Tüm sazlar senin için çalsa ne olur

Methiyeler, ithaflar işe yaramaz!...

Mîrasçılar elbette alır tedbîri!

Bir şeyler yapmak ister mutlak her biri!

Mermerle, taşla donatırlar kabiri

Süsler-püsler, israflar işe yaramaz!..

İnsanın günâhlara vardır zaafı

Bu yüzden hiç bitmez hatâsı, gafı

Tâkip edersen dâim yanlış tarafı

Sûretâ îtiraflar işe yaramaz!..

Hayâtımız da filim aynı zamanda

Kameraman melekler her iki yanda

Galası hesap günü, yarın mîzanda!

Kurtarmayan masraflar işe yaramaz!..

Şu vefâsız dünyâya meyil vermişsen

Şeytanlarla yanyana poza durmuşsan

Hakîkâti unutup hayâl kurmuşsan

Ne özürler, ne aflar işe yaramaz!...

Dalâlete saplanmış, yok inhirâfı

Hak bellemiş yolunu, işin tuhâfı

Kilitlemiş sandığa, zikri, mushafı

Îtirazlar, hilâflar işe yaramaz!...

Hey dostlar kulak verin harlı sözlere

Doğrulayın yolları, çıkın düzlere

Âcizâne bir öğüt, en son sizlere

Yansız-yönsüz tavaflar işe yaramaz!...

Nûrânî mızrabını vurur tellere

Ne de kolay nasîhat verir ellere

Kitap, gazete, dergi; düştü dillere

Hâleleşmeyen raflar işe yaramaz!..

ÇANKAYA TÜRKÜSÜ

Çankaya’nın -a gülüm- yolları taştan

Reisin elbisesi hangi kumaştan?

“Derinden derine ırmaklar çağlar”

Derin derin dalgalar boy verir baştan!

Çankaya’nın -a gülüm- yolları taştan

Çankaya’nın bağrında bir Pembe Köşk var

Herkesler için geniş; örtülüye dar

Bilmiyoruz; “Niye çattı kaşlarını?”

Çiçekleri, gülleri nerede açar?

Çankaya’nın bağrında bir Pembe Köşk var

Çankaya zirve ama, yolu derinden!

Yolları değil sanki, “yol” üzerinden!

Baykal’a mahsus yalnızca haritası

Kerâmeti arabanın tekerinden

Çankaya zirve ama, yolu derinden!

“Demokrasi”, “Halkçılık” dolanır dile

Bu nasıl bir bahçe, yer vermez güle?

“Urfa’nın etrafı dumanlı dağlar!”

Nedir şu milletin çektiği çile?!

Bu nasıl bir bahçe, yer vermez güle?

Baykal ve avânesi derler; “olamaz”

CHP’li olmayan yolu bulamaz

Eskazâ bulmuş olsa, orda kalamaz

Benden sorulur kurtardığım(!) memleket!

Olmadığımız yerde kopar kıyâmet!

Mumcu Kardeş’in mumu yatsıya kadar

Eski günlerini o, artık çok arar

Kimle nikâh kıymıştı, kime oldu yâr?

Senin gibi civâna yakıştı mı bu?

Bu seninki, “hangi rüyânın?” uykusu!

Ağar Ağar dediler, “ağır!” zannettik

Yüreği halkla çarpan, “bağır!” zannettik

Halka uymayana sağır zannettik

O da gitti, sağ gösterip sol vurdu

“Doğru Yol!” dedikleri bu mu olurdu?

Ey Nûrânî üzülme, bunlar da geçer

Kalmaz yapılanlar, konanlar göçer

Halk sandıkta haklıyı haksızı seçer

Gülü sevmeyenlere acımak lâzım

Onlar için hidâyettir niyâzım!...

KAYLÛLE-NÂME

Lâyık mıyız bu güne, bunca felâketlere?

Gördüğümüz kâbuslar böyle neyin nesidir?

Kıtalar ötesinden gelip yakar-yıkarlar

Nerde müslüman varsa, gelen feryât sesidir!

Batı dikkâtimizi çekti hep ekranlara

Büyüledi şovlarla, kasdetti îmanlara

Gidip öte tarafta kıydı nice canlara

Bizim felâketimiz, onların neş’esidir!

Çağdaşlık, insancıllık ;ne güzel kelimeler

Özgürlük, bağımsızlık; eşitlik; daha neler?

Lâkin teknik ileri, çok teknik işkenceler!

Her İslâm coğrafyası bir zulüm köşesidir!

Bozdu birliğimizi, dağıttı işimizi

Musallat oldu bir kez, bırakmaz peşimizi

Burnumuzun dibinde döver kardeşimizi

Uygarlık dağlarından yağan top güllesidir

Sâdece toprak değil; iffet, nâmus çiğnendi

Her fırsatta hakâret, her fırsatta eğlendi

Yeni dünyâ düzeni böyle mi bir düzendi?

Zulüm, işkence, ölüm Batı’nın Türkçesidir!

Çocuklar hep kan kusar, bu nasıl medeniyet?

Her adımın ardında mutlak var kötü niyet

Beyaz yüzler elinde karardı insâniyet

Mutlak âkibetleri âhların sillesidir

Uykunun lâkin artık yaklaştı sonu gibi

Mazlûmların evvelallâh çıkacaktır sâhibi

Nûrânîler inşâllâh olur zafer kâtibi

İkinci uyanışın bunlar kaylûlesidir

13-14.07.02