Önceki gün yazdığım EYÜP SULTAN’DAN SELÂMLAR başlıklı yazımızda, ekip olarak, İlim Yayma Cemiyeti Genel Merkezi’ne yaptığımız ziyâretten söz etmiş, Teşkilâtlanma Başkanı İlhan KILIÇ Bey’in, teşkilat olarak organik bağ ve dostluk yanında, aynı zamanda gazetemizin sıkı bir tâkipçisi olduğunu, zaman zaman yaptığımız telefon görüşmelerinde bazı haber ve yazılarla ilgili değinmelerde bulunduğunu belirtmiştim. İşte ispatı! Dünkü yazıyı yazıp Ordu Hayat’a gönderdikten sonra telefonu açtım. Hemen bir mesaj anonsu geldi. Hem de çok erken saatlerde gönderilmiş. Mesaj şöyle:

“s.a. Nuri bey, hayırlı sabahlar dilerim. DED’nin dünkü toplantısı umarım istifadeli geçmiştir!. Ordu Hayat Gazetesi’nde “Eyüp Sultan’dan Selamlar” başlıklı köşe yazınızı internetten okudum. İyi bir gözlemci olduğunuz kadar; samimi ve akıcı bir üslubunuz var. Tebrik eder, hizmetlerinizin devamı için size Mevla’dan sağlıklı, hayırlı bir ömür dilerim.Mezkur yazıda, mensubu olmakla iftihar ettiğimiz IYC’nden ve şahsımdan da (layık olmadığımız veçhile)iltifatla ve ziyadesiyle bahsetmişsiniz. Miladi 1 Ocak 2011, benim için de müstesna bir gün idi, teşekkür ederim. Sizler gibi vatanını,  milletini, hasili Yaradan’dan ötürü yaratılanı seven memleket sevdalılarına, küçük bir hizmetimiz olduysa ne mutlu bizlere!.. Esat ve Ahmet Bey’le tanışmamız da büyük bir şeref benim için… Ordu’lu tüm gönül dostlarına,  selam ve dua ile, Allah’a emanet olunuz. İLHAN KILIÇ 3.Oca.2011 03:03:23

Türkiye’nin çeşitli vilâyetlerinden gelip toplanan, Dil ve Edebiyat Derneği topluluğu olarak İstanbul’u dolaşırken, Ahmet ÇAKIR Ağabey ve Esat Bey’le de paylaştık mesajı. Onların da çok hoşuna gitti. Ama, hoşa gitmeyecek gibi değil ki! Nasıl hoşa gitmesin? İçinde iltifat var, teşvik var, tehyiç var. Böyle bir mesajın kime, ne zararı olur ki?

BURDA EZİKLİK SÜRÜYOR!

Hem, bizim nesil böyle şeylere susamıştır. Kim ne derse desin, ezik bir nesildir o çünkü. Bu neslin milleti de öyledir aynı zamanda. En büyük problemimiz de bugün bu eziklik ve özgüvensizliktir. Bunca ilgisizlik, sevgisizlik ve saygısızlık arasından bir şekilde sıyrılanlar da, geldikleri yere inanamıyorlar, farkına varamıyorlar. İstanbul’da dolaşırken gelinen yerleri, varılan noktaları, sergilenen hizmetleri gördükçe inanmakta zorlanıyoruz ve nereden nereye diye sormaktan kendimizi alamıyoruz. Oralarda çok şey aşılmış ve yeni duruma alışılmış.

Ancak, bilhassa Ordu’da hâlâ eski tas eski hamam ve bu itilmişlik psikolojisinin kırılmasına çok ihtiyaç var. Oralarda kültür, sanat, edebiyat, bürokrasi, siyâset, sermâye, belediye bir arada, milletin memleketin hayrına omuz omuza verip maddî-mânevî imkânlarını seferber etmişlerken burada kimse kimseyi ciddîye almıyor. İktidar değişse de, muktedirler aynı.

Parası olup bu işle biraz ilgilenir gibi yapanların da, başka beklentiler peşinde olup olmadığı noktasında emin olamıyorsunuz. Öyle ya, şimdiye kadar neredeydi bu insanlar da, sâdece hasat zamânı ortaya çıkıyorlar diye düşünüyorsunuz ister istemez. Çabalanırken ve de çapalanırken neredeydiniz diye sormaktan alamıyor insan kendini!

Çocuklarımızın rızkı deyip, onu kazanmak da farz deyip, bir çocuğa 10 rızık ayarlayanlar hâlâ o sevabın peşinde 20’ye, 30’a doğru gece-gündüz koşarken, beri tarafta mânevîyât noktasında hiçliğe doğru koşanlar hiç umurlarında değil. Gençliğin meseleleri, şehrin kimliği, müslümanların kişiliği diye dipnot kabilinden olsun bir şey yok defterlerinde.

KOŞULAR NEREYE?

Sözün özü, hep madde peşinde koşmayalım, hep para işleriyle ilgilenmeyelim. Biraz da toplumun dernek, vakıf gibi sosyâl, kültürel yönlerine ve faaliyetlerine de ilgi gösterelim. Hiç olmazsa, bu işlerle ilgilenenlerle ilgilenelim. Yardımcı olalım. Gönlünü alalım. İltifat edelim. Takdir edelim. Omuz verelim. Akılsız ve enayi gözüyle bakıyormuş gibi bir tavır sergilemeyelim. Söylemek istediğim bu. bu da, asgarîsinden bir kardeşlik borcudur aynı zamanda.

O hâlde, İlhan Kılıç’ın yaptığı önemli bir şey sevgili dostlar. Toplum adına, çocuklarımız ve geleceğimiz adına her hangi bir dünyevî beklentisi olmadan çaba gösterenlere en azından duâcı olalım. “Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.” “Tebessüm sadakadır.” “Bir adama kırk defâ deli dersen deli olur!”, “Taç giyen baş akıllanır!”

Değerli dostlar. Bu sözleri sâdece dinlemekle ve de söylemekle kalmayalım. Bu konu çok derin ve kanayan yaramız. İlhan Kılıç Bey’e buradan tekrar selâmla birlikte, böylesi önemli bir konuyu gündeme getirmemize vesîle olduğu için ayrıca teşekkür ediyorum.

En son, şâirin sözüyle konuyu bugünlük bağlamış olalım:

 “Mârifet iltifâta tâbîdir; iltifatsız meta’ zayîdir!” ves’selâm…

ORDU HAYAT GAZETESİ

04.01.2011